حجاب در آیین یهود
همه مؤرخان، از حجاب سخت زنان یهودى سخن گفتهاند1. ویل دورانت مىگوید: گفتوگوى علنى میان ذکور و اِناث، حتّى بین زن و شوهر از طرف فقهاى دین ممنوع گردیده بود.... .دختران را به مدرسه نمىفرستادند و در مورد آنها کسب اندکى علم را به ویژه چیز خطرناکى مىشمردند. با این همه، تدریس خصوصى براى اِناث مجاز بود.2 نپوشاندن موى سر خلافى بود که مرتکب آن را مستوجب طلاق مىساخت.3 زندگى جنسى آنان، علىرغمِ تعدد زوجات، به طرز شایان توجّه ، منزّه از خطایا بود. زنان آنان، دوشیزگانى محجوب، همسرانى کوشا، مادرانى پُرزا و امین بودند و از آنجا که زود وصلت مىکردند، فحشا به حدّاقل تخفیف پیدا مىکرد.4
بدون تردید مبناى حجاب در شریعت یهود، آیات تورات بود که بر حجاب تأکید مىنمود. کاربرد واژه «چادُر» و «برقع» که به معناى روپوش صورت است، در آن آیات، کیفیت پوشش زنان یهودى را نشان مىدهد. تورات تشبه مرد و زن به یکدیگر را نهى نموده، مىگوید:متاع مرد بر زن نباشد و مرد لباس زن را نپوشد؛ زیرا هر که این را کند، مکروه «یَهْوَه» خداى تو ست.5
در «تلمود» اصلىترین کتاب فقهى که به گفته ویلدورانت، اساس تعلیم و تربیت یهود6 است، نیز بر لزوم پوشاندن سر از نامحرمان، لزوم سکوت زن و پرهیز از هرگونه آرایش براى سایر مردها7، پرهیز از نگاه زن به مردان بیگانه، 8 اجتناب از نگاه مرد به زنان نامحرم9 و لزوم پرهیز از هر امر تحریکآمیز،10 تأکید شده است.
برابر حکم سختگیرانه تلمود، اگر رفتار زن فضیحتآمیز باشد، شوهر حق دارد او را بدون پرداخت مبلغ کتوبا(مهریه) طلاق دهد و زنانى که در موارد زیر به رفتار و کردار آنها اشاره مىشود، ازدواجشان باطل است و مبلغ کتوبا (مهریه) به ایشان تعلّق نمىگیرد؛ زنى که از اجراى قوانین دینى یهود سرپیچى مىکند و فىالمثل بدون پوشاندن سرِ خود، به میان مردان مىرود، در کوچه و بازار پشم مىریسد و با هر مردى از روى سبک سرى به گفتوگو مىپردازد. زنى که در حضور شوهر خود، به والدین او دشنام مىدهد و زن بلند صدا که در خانه با شوهر خود به صداى بلند درباره امور زناشویى صحبت مىکند و همسایگانِ او مىشنوند که چه مىگوید.11
برخورد حضرت موسى(ع) با دختران شعیب که به آنان فرمود تا پشت سر او حرکت کرده، از پشت سر، او را به منزل پدرشان هدایت کنند، و نیز سیره عملى یهودیان مبنى بر استفاده از چادر و برقع و روبند، تفکیک و جدا بودن محل عبادت زنان از مردان در کنیسه، ناشایسته شمردن اشعارى که در تمجید زیبایى زنان سروده شده است و ایراد خطابه توسط زنان از پشت پرده، بیانگر کیفیت شدید و سختگیرانه حجاب نزد یهودیان است.
پی نوشت
1. عبدالرسول عبدالحسن الغفّار، المرأه المعاصره، چاپ سوم، ص40.
2. ویل دورانت، تاریخ تمدن، ج12، ص66 .
3. ویل دورانت، تاریخ تمدن، ج12، ص62 .
4. همان، ص63.
5. تورات، سفر تثنیه، باب 22، فقره 5.
6. ویل دورانت، تاریخ تمدن، ج12، ص34.
7. همان، ص31.
8. همان، ج1، ص492.
9. همان، ص30.
10. همان، ج12، ص28.
11. راب اماکهن، گنجینهاى از تلمود، ص186، میشناکتوبوت 6 :7.
